Kίτρινα φώτα
Ζωή κάτω απ' τα κίτρινα τα φώτα
τρίζουν τα τζάμια στη λύσσα του αέρα
ήχοι παλεύουνε να βγουν απ’ τη σιωπή
σε ένα δωμάτιο που πονά με κάθε αναπνοή
Μένω εδώ κλεισμένος στους καπνούς
με τις φωτιές να κρέμονται στους τοίχους
ένα κυνήγι από φωνές και αναμνήσεις η ζωή
γεύση από σκουριασμένο μέταλλο και θλίψη
Μα πώς να μάθουμε να ζούμε απ’ την αρχή
ανοίγω δρόμο να σε βρω να με ακούσεις
φλόγες στα μάτια να δακρύζει η σιωπή
τα όνειρα μου ξεχασμένες παρορμήσεις
Μένω εδώ κλεισμένος στους καπνούς
με τις φωτιές να κρέμονται στους τοίχους
ένα κυνήγι από φωνές και αναμνήσεις η ζωή
γεύση από σκουριασμένο μέταλλο και θλίψη
Comments
Περιμένουμε τις αλχημείες του μέλλοντος!
Πολύ ωραίο!