Ο σφυγμός του τεχνο-κράτη

Οι αριθμοί διαπερνούν την ζωή μου μετρώντας
προσθέτοντας, πότε αφαιρώντας, σπάνια πολλαπλασιάζοντας,
επιλέγουν˙
αναπνέουν μέσα στο αθέατο μελάνι της ηλεκτρονικής ανυπαρξίας
δείχνουν την αλήθεια,
την μόνη τετράγωνη αλήθεια με στρογγυλεμένες άκρες και χωρίς χερούλια.
Οι αριθμοί μετρούν τη λύπη σε κλίμακα παρατεταμένη,
μετρούν τις απώλειες σε δείκτη επί τοις εκατό της ανθρωπιάς μας,
οι αριθμοί μετρούν τις ορατές διαστάσεις μιας ύπαρξης σχεδόν απέραντης

Βυθίζουν το χέρι τους βαθιά στην καρδιά μου,
τη βάζουν στη χούφτα της παγκόσμιας ζωής
και τη στείβουν,
της δίνουν ρυθμό,
70 σφυγμοί το λεπτό,
άλλοι 70,
4200 και μια ώρα μαζί μου περνά,
36.792.000 και ένας χρόνος θα φύγει γελώντας,
μοιάζει ο αγώνας των σφυγμών να κρατηθούν απ’ τις στιγμές τόσο μάταιος

Κι όταν δεν έχω τίποτα να πω
οι αριθμοί μετρούν το κενό,
την άδεια υποδοχή της ζωής,
μετρούν αντίστροφα το χρόνο της ζωής
Η αιωνιότητα γεμίζει με αριθμούς τετράγωνους,
με αριθμούς που μέτρησαν το κενό,
το δικό μας στιγμιαίο τίποτα