Aιώνια νύχτα

Μια νύχτα παραδομένη στην κίνηση του δρόμου
μια νύχτα χωρίς υγρασία
μόνο ξηρή υπομονή
μια νύχτα σαν όλες τις άλλες
που δε μπορείς να μιλήσεις παρά μόνο με πέντε λέξεις
χωρίς στολίδια, χωρίς περιττά λόγια
λέξεις που γλιστρούν και χύνονται σαν διαλυμένες καρικατούρες

Ισορροπία πάνω στον κρυμμένο εαυτό
στην ξύλινη πόρτα της τυφλής απομόνωσης
τυφλόμυγα με τα κλειστά μάτια της αδιάφορης σιωπής
Που ξεκινά και που φθάνει αυτό το ταξίδι;

Κουβαλώντας την προκρούστεια σοφία
στη μέση της διελκυστίνδας
ακίνητος, σχεδόν δεμένος, μπροστά στο πρόσωπο της νύχτας
νιώθω το αβέβαιο παρελθόν που με προσπέρασε
οσμίζομαι τον φόβο στο μέλλον του δικού μου βίου

Ίσως να είναι όλα μια ψευδαίσθηση
χαμένη κάπου σε ένα χωροχρόνο ανύπαρκτο
ελάχιστα κουλουριασμένη σε έναν κόκκο άμμου
σα μια ιδέα ενός νου κενού και στρεβλωμένου

Η νύχτα επιτείνει το μαύρο χρώμα της βροχής
το ποτάμι της πόλης πνίγει συναισθήματα
και η κούραση λυτρώνει τις αναζητήσεις
Το αύριο θα φέρει μια καινούρια νύχτα