Το φόρεμα της νύχτας



Σε κοιτάζω από ψηλά
Όταν ο ήλιος πέσει θα γίνεις μια αναλαμπή αέρινη
για να σκεπάσεις κάθε σκοτεινή εικόνα που κατακάθεται
σα σκόνη παλιά
στο μυαλό μου
Περπατάς
Κι εγώ μαζί σου
Τα μάτια μου τρέχουν κυνηγημένα
η ίδια η ζωή περνά από μπροστά μου
Τα μαλλιά σου είναι πλεγμένα ανάμεσα σε δυο δάχτυλα
πορεύεται o ήχος της νύχτας με τον ήχο των βημάτων σου
τα δάχτυλα σου είναι το όπλο σου
δυο κάννες που στοχεύουν ψηλά στον ουρανό
η νύχτα είναι ο συνεργός σου
φορεμένη στα νεανικά κορμιά
κομμένα ρετάλια και γάζες φιμώνουν τα σώματα της καληνύχτας
τα μάτια μου τρέχουν
κι η ζωή περνά

Comments

Popular posts from this blog

Πεθαίνοντας συμβατικά

Αργύρης Χιόνης - Χερια

Ο φόβος