Όνειρα

Ύστερα από πρόσκληση του Solomantzarou να γράψω για τα όνειρα μου παραθέτω το παρακάτω κείμενο....

Όνειρα
της φαντασίας μου έρμαια
αγάλματα θεών πεθαμένων
παρατημένα είδωλα στην απόχη της αιώνιας πλάνης
χρώματα
λέξεις από έναν κόσμο απροσπέλαστο
ταξίδια πιασμένα στ’ απρόσιτα βάθη της θλίψης

Όνειρα
του μυαλού μου εικόνες
σκουριά στις χαραμάδες του κόσμου
ρυάκια ιδρώτα του έρωτα
απόγεια
ήχοι στο μισοσκόταδο
μια στριγκλιά μελωδία ολόγυμνη
ονειρώξεις των καημών μας ηφαίστεια

Όνειρα
θαλασσονέρι στα χείλη αλμυρό
σταγόνες στα μάτια να βλέπουνε υγρές αιωρήσεις
ανθάκια σε δέντρα που κάηκαν
ρίζες στη γη π' αναπνέουν νεκροί
πηγή της ανάσας στα όνειρα που γίνανε λέξεις

Όνειρα
παράλληλα σύμπαντα
στον βυθό αυταπάτες βουλιαγμένης αλήθειας
σπασμένα κάτοπτρα μιας ζωής σε ελεύθερη πτώση
στο κενό ταξιδιάρικα θέλγητρα
θα μου δώσετε πάλι το φιλί της ζωής που ζητώ


Όποιος φίλος και αναγνώστης επιθυμεί μπορεί να γράψει για τα όνειρα του!

Πίνακας "One Second Before Awakening from a Dream Caused by the Flight of a Bee Around a Pomegranate" by Salvador Dali

Comments

Anonymous said…
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!
Χαίρομαι πολύ που σε κάλεσα και που αποκρίθηκες σ΄αυτό το ονειροπαιχνίδι με τις λέξεις.
Εκπληκτικό.
Ειδικά αυτή η προτελευταία στροφή είναι ν΄απομένει ο νους σου.
Υποκλίνομαι.
AleXandros K. said…
Είναι πράγματι καρποφόρο να σκεφτεί κανείς τα όνειρα του, ίσως θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι ποιήματα με αυτό το θέμα. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι περισσότερες δημιουργίες μας τροφοδοτούνται από αυτά.
Να σαι καλά Σολωμάντζαρε
Όμορφο blog!
Όμορφα όνειρα...
όμορφα λόγια!

Καλλιόπη ή velico
πάρτο όπως θες
Anonymous said…
Όνειρα
παράλληλα σύμπαντα.

****

Σαν κόσμοι ανέφικτοι ίσως.
Εκεί που χάνεις τον έλεγχο, να ένα όνειρο.
Ή και το αντίθετο...

Καλησπέρα.
AleXandros K. said…
@Καλλιόπη ή velico
Τα όνειρα μας είναι πάντα όμορφα γιατί ανήκουν μόνο σε μας και μας σαλπάρουν σε άλλες πολιτείες
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σου να σαι καλά...

@Δημήτρη
Εκεί που προσπαθείς να ισορροπήσεις σε ένα όνειρο να σου μια πραγματικότητα κι εκεί που είσαι χωμένος στην αλήθεια ξεπετάγεται ένα όνειρο και σε συνεπαίρνει...τελικά τα σύνορα πραγματικότητας και ονείρου...αληθινού και ιδεατού είναι πολύ λεπτά!
Χαίρομαι που σε βλέπω

Popular posts from this blog

Πεθαίνοντας συμβατικά

Ο φόβος

Αργύρης Χιόνης - Χερια