Χαμένος στις Λέξεις

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA Eίν' ακριβός ο αέρας που φτύνεις, ακριβό το ποτό και το πίνεις. Tρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι, είν' ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι, είν' ο κόσμος δροσιά κι αεράκι. Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας, κόκκινα μάτια μου μή με ρωτάς. Στα 17 σου πηδάς το καλάμι, στα 19 σου κανείς δεν σε πιάνει. Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις πού πας. Eνήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο. Tα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο. Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π' ανοίγει, το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει· συμβόλαιο στο πάθος που λήγει. Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας, καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς. Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· φοβάσαι και ξέρεις πού πας. Oλοι οι καριόληδες μια εταιρία. Σάπια ηλικία και αδυναμία. Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος. Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι: τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι; Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας, γέρικα μ...

Ζωή κάτω απ' τα κίτρινα τα φώτα τρίζουν τα τζάμια στη λύσσα του αέρα ήχοι παλεύουνε να βγουν απ’ τη σιωπή σε ένα δωμάτιο που πονά με κάθε αναπνοή Μένω εδώ κλεισμένος στους καπνούς με τις φωτιές να κρέμονται στους τοίχους ένα κυνήγι από φωνές και αναμνήσεις η ζωή γεύση από σκουριασμένο μέταλλο και θλίψη Μα πώς να μάθουμε να ζούμε απ’ την αρχή ανοίγω δρόμο να σε βρω να με ακούσεις φλόγες στα μάτια να δακρύζει η σιωπή τα όνειρα μου ξεχασμένες παρορμήσεις Μένω εδώ κλεισμένος στους καπνούς με τις φωτιές να κρέμονται στους τοίχους ένα κυνήγι από φωνές και αναμνήσεις η ζωή γεύση από σκουριασμένο μέταλλο και θλίψη

Οι αριθμοί διαπερνούν την ζωή μου μετρώντας προσθέτοντας, πότε αφαιρώντας, σπάνια πολλαπλασιάζοντας, επιλέγουν˙ αναπνέουν μέσα στο αθέατο μελάνι της ηλεκτρονικής ανυπαρξίας δείχνουν την αλήθεια, την μόνη τετράγωνη αλήθεια με στρογγυλεμένες άκρες και χωρίς χερούλια. Οι αριθμοί μετρούν τη λύπη σε κλίμακα παρατεταμένη, μετρούν τις απώλειες σε δείκτη επί τοις εκατό της ανθρωπιάς μας, οι αριθμοί μετρούν τις ορατές διαστάσεις μιας ύπαρξης σχεδόν απέραντης Βυθίζουν το χέρι τους βαθιά στην καρδιά μου, τη βάζουν στη χούφτα της παγκόσμιας ζωής και τη στείβουν, της δίνουν ρυθμό, 70 σφυγμοί το λεπτό, άλλοι 70, 4200 και μια ώρα μαζί μου περνά, 36.792.000 και ένας χρόνος θα φύγει γελώντας, μοιάζει ο αγώνας των σφυγμών να κρατηθούν απ’ τις στιγμές τόσο μάταιος Κι όταν δεν έχω τίποτα να πω οι αριθμοί μετρούν το κενό, την άδεια υποδοχή της ζωής, μετρούν αντίστροφα το χρόνο της ζωής Η αιωνιότητα γεμίζει με αριθμούς τετράγωνους, με αριθμούς που μέτρησαν το κενό, το δικό μας στιγμιαίο τίποτα

Αντίο Κάποτε μια νύχτα θ' ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων γιά να περάσουν οι παλιές μέρες οι κλειδούχοι θα' χουν πεθάνει, στις ράγες θα φυτρώνουν μαργαρίτες απ' τα παιδικά μας πρωϊνά κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα, κουρασμένος απο τόσους χειμώνες τόσα τρένα που δεν σταμάτησαν πουθενά, τόσα λόγια που δεν ειπώθηκαν, οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι που είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου; Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ' την τύχη ή τις αντιξοότητες,αλλά απ' αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε έξω όπως απόψε σε τούτο το έρημο τοπίο που παίζω την τυφλόμυγα με τους νεκρούς μου φίλους. Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα δε θα γραφτούν ποτέ...

Ένα πρωί θα σηκωθώ και θα ‘χει ο κόσμος μαζευτεί σε μια κουκκίδα η ελπίδα θα ’χει μαραθεί κι απ’ τα παράθυρα θα κρέμονται πνιγμένα σύμβολα θα είμαι τότε στο απόγειο της πτώσης μου τόσο μόνος που θα χωράω σε ένα κομμάτι ουρανό μα απ’ τον κήπο του θα βλέπω την αλήθεια Πίνακας Lost World by Alicia Mroz

Αν και δεν ανήκω σε αυτή τη γενιά αλλά και το μουσικό μου γούστο κινείται έξω από τη σφαίρα του "νέου κύματος", αξίζει να θυμόμαστε ανθρώπους που διέγραψαν μια αξιόλογη πορεία στο χώρο της μουσικής, μας ταξίδεψαν με τις μελωδίες τους και μας δίδαξαν με την αξιοπρέπεια τους. Περαστικά Αρλέτα...

Ύστερα από πρόσκληση του Solomantzarou να γράψω για τα όνειρα μου παραθέτω το παρακάτω κείμενο.... Όνειρα της φαντασίας μου έρμαια αγάλματα θεών πεθαμένων παρατημένα είδωλα στην απόχη της αιώνιας πλάνης χρώματα λέξεις από έναν κόσμο απροσπέλαστο ταξίδια πιασμένα στ’ απρόσιτα βάθη της θλίψης Όνειρα του μυαλού μου εικόνες σκουριά στις χαραμάδες του κόσμου ρυάκια ιδρώτα του έρωτα απόγεια ήχοι στο μισοσκόταδο μια στριγκλιά μελωδία ολόγυμνη ονειρώξεις των καημών μας ηφαίστεια Όνειρα θαλασσονέρι στα χείλη αλμυρό σταγόνες στα μάτια να βλέπουνε υγρές αιωρήσεις ανθάκια σε δέντρα που κάηκαν ρίζες στη γη π' αναπνέουν νεκροί πηγή της ανάσας στα όνειρα που γίνανε λέξεις Όνειρα παράλληλα σύμπαντα στον βυθό αυταπάτες βουλιαγμένης αλήθειας σπασμένα κάτοπτρα μιας ζωής σε ελεύθερη πτώση στο κενό ταξιδιάρικα θέλγητρα θα μου δώσετε πάλι το φιλί της ζωής που ζητώ Όποιος φίλος και αναγνώστης επιθυμεί μπορεί να γράψει για τα όνειρα του! Πίνακας "One Second Before Awakening from a Dream Caused by ...