Posts

Showing posts from June, 2008

Το φόρεμα της νύχτας

Σε κοιτάζω από ψηλά Όταν ο ήλιος πέσει θα γίνεις μια αναλαμπή αέρινη για να σκεπάσεις κάθε σκοτεινή εικόνα που κατακάθεται σα σκόνη παλιά στο μυαλό μου Περπατάς Κι εγώ μαζί σου Τα μάτια μου τρέχουν κυνηγημένα η ίδια η ζωή περνά από μπροστά μου Τα μαλλιά σου είναι πλεγμένα ανάμεσα σε δυο δάχτυλα πορεύεται o ήχος της νύχτας με τον ήχο των βημάτων σου τα δάχτυλα σου είναι το όπλο σου δυο κάννες που στοχεύουν ψηλά στον ουρανό η νύχτα είναι ο συνεργός σου φορεμένη στα νεανικά κορμιά κομμένα ρετάλια και γάζες φιμώνουν τα σώματα της καληνύχτας τα μάτια μου τρέχουν κι η ζωή περνά

Άραγε που πάνε οι παλιές αγάπες;

"Δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ πολύ για σένα, πολύ για σένα" Get this widget | Track details | eSnips Social DA Τραγούδι: Πυξ-Λαξ Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο στίχοι: Μάρω Βαμβουνάκη, Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

Ως που θα πάει

Βουίζουν τα λόγια στα αυτιά μου έρχονται και φεύγουν από άλλες συχνότητες είμαι μπλεγμένος σχεδόν ανύπαρκτος σε μια πραγματικότητα μου με ρουφάει ως που θα πάει... τα γέλια είναι πόνος στα κόκαλα κι η υγρασία στα κόκαλα πόνος είναι και τρόπος να θυμάμαι αυτά που έχω ξεχάσει από καιρό πλέον Μια ευθεία γραμμή με διαγράφει και το μελάνι της χύνεται στα γραφτά μου οι ώρες περνούν σαν τρελές απ' τα χέρια μου κι εγώ βυθίζομαι είναι κατάρα σκέφτομαι είναι κατάρα να ξυπνάς και να μην ξέρεις από που να αρχίσεις να ισιώνεις τα στραβά αυτά που ίσιωσες εχθές προχθές αντιπροχτές ως που θα πάει.... Συνάζω ένα ένα κομμάτια από σπασμένα τζάμια θα τα ενώσω να φτιάξω ένα παράθυρο να βλέπω από μακριά τις ρυτίδες των ανθρώπων τις βαθιές χαρακιές πάνω στη διαυγή επιφάνεια της σάρκας ένα παράθυρο-καθρέφτη της ψυχής μου από μακριά να κλείνομαι και να αγναντεύω τον πόνο σου και τον δικό μου πόνο