Nεκρό σημείο

Σήμερα δε μ’ αγαπά ο ουρανός
σήμερα με ξέχασαν οι άνθρωποι
ο παπαγάλος στη γωνία δε λέει πλέον το όνομα μου
κι η γλάστρα άνθισε χωρίς να την ποτίσω


Ο κόσμος δε με χωράει σήμερα
ποτέ δε με χώρεσε
άλλοτε ήταν πολύ μεγάλος και με φόβιζε
άλλοτε πολύ μικρός και πλάκωνε τα όνειρα μου

Σήμερα δε με χωρούν οι άνθρωποι
η γλώσσα τους, αυτή η περίεργη ξύλινη αυλόπορτα
με κλείνει απέξω
με το μυαλό μου παραγεμισμένο ελπίδες και ευαίσθητες σιωπές

Σήμερα σιχάθηκα τις ευαισθησίες
έγινα σκληρός γιατί έτσι με θέλετε
σήμερα μιλάω με σύμβολα
κι απ’ το λαιμό μου βγαίνει πάλι εκείνος ο κρυφός πυρετός,
ο μαυρισμένος απ’ το αίμα μας

Σήμερα φοβάμαι το μαύρο αίμα
το κόκκινο νερό
τα τσιγάρα που καίγονται το ένα μετά το άλλο
σήμερα, το νερό, τα τσιγάρα, οι αυλόπορτες, οι σκληρές σιωπές˙
αύριο
οι ευαισθησίες,
τα σύμβολα,
ο πυρετός,
ο κόσμος
το αύριο