Μας έπνιξε και μας ανέστησε

Η βροχή ήρθε και πάλι
χτυπά επίμονα πάνω σε δρόμους και πεζοδρόμια
καρφώνει ένα καρφί σε κάθε πτώση
στύβει μιαν αυτοκτονία
πάνω στην τσίγκινη επιφάνεια με τις απλωμένες ματαιοδοξίες

Η βροχή για την οποία μιλώ
η βροχή που δεν υπολογίζει λιακάδες
και κήπους με υακίνθους
εκείνη που σε χτυπά αλύπητα με τις σταγόνες της
εκείνη που σου σκαρώνει αμέσως την πιο μοναχική γωνιά
να ταξιδέψεις στα νερά της με τις τρύπιες βάρκες σου
καρφώνεται στα μάτια σου σα βέλος
σε παρασέρνει στο χορό της
Πριν καν το καταλάβεις αρχίζεις να βρέχεις κι εσύ μαζί της
βρέχεις στους πόρους του δέρματος σου
βρέχεις στα μάγουλα σου
βρέχεις στo παντελόνι σου
βρέχεις για τη βροχή

Τα βράδια χτυπάει το παράθυρο μου
περιμένει εκεί υγρή γυμνή γυναίκα να της ανοίξω
πέφτει κάτω και σπάει,
οι σάρκες της απλώνονται γίνονται ένα
περνάνε στην απέραντη σιωπή ενός χάους που λιμνιάζει

Δε τη φοβάμαι τη βροχή
ποια δικαιολογία μου απέμεινε άλλωστε για να περιφέρομαι
με βρεγμένα μάγουλα
με βρεγμένα παντελόνια
στον κόσμο της στεγνής υποκρισίας;

Δε ζητώ κάτι άλλο
παρά μόνο να χαθώ μες στο σεντόνι τής σκοτεινής της υγρασίας....

Πίνακας: "Waiting for the rain" - Bezugly Oleg