Αναμονή

Σε βρίσκω συχνά να περιπλανιέσαι σε άδειους δρόμους˙
αναπνέω τη μυρωδιά απ’ τα μαλλιά σου
στα φύλλα εκείνης της ιτιάς
Ξυπνάω το πρωί και έρχεται το πρώτο φως σα σκέψη από τα μάτια σου,
σα κλάμα από την αναμονή σου

Περπατώ στα τραχιά περάσματα της πέτρας,
γράφω τα πάθη ενός θεού κι ενός ανθρώπου
γιατί η απόσταση πληγώνει
ο χρόνος γίνεται εχθρός
και χάνομαι
χωρίς να μπορώ να θυμηθώ τη γεύση του φιλιού σου

Πίνακας: Weeping Willow by Claude Monet